στρουθός

ο, ΝΜΑ και στρουθός, ἡ, Α

(λόγιος τ.) ο σπουργίτης

αρχ.

1. γενική ονομασία τών μή κατοικίδιων πτηνών

2. (ως αρσ.) α) το φυτό στρούθειον*

β) (για πρόσ.) μτφ. (κατά τον Ησύχ.) λάγνος, ασελγής και ακόλαστος άνθρωπος, επειδή και τα παραπάνω πτηνά είναι ασυγκράτητα όταν έχουν ερωτική επιθυμία

3. είδος ψαριού με πλατύ σχήμα

4. στον πληθ. oἱ, αἱ στρουθοί

οι στυμφαλίδες όρνιθες

5. φρ. α) «ὁ μέγας στρουθός» — η στρουθοκάμηλος

β) «στρουθὸς κατάγαιος» — πουλί που τρέχει στη γη, που δεν πετά

γ) «στρουθὸς κατοικάς» — κατοικίδιο πτηνό, η κότα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ονομ. πτηνού, η οποία, κατά την επικρατέστερη άποψη, συνδέεται με τ. άλλων γλωσσών που χρησιμοποιούνται για την τσίχλα, το κοτσύφι ή άλλα παρόμοια πτηνά (πρβλ. ρωσ. drozd «κοτσύφι», λιθουαν. străzdas «τσίχλα», γερμ. Drossel «τσίχλα», λατ. turdus «τσίχλα») και οι οποίοι ανάγονται σε ΙΕ τ. *trozdos: *trzdos «τσίχλα», εμφανίζουν, όμως, τις αναμενόμενες —για μια λ. με παρόμοια σημ.— διαφορές ως προς τη μορφή και ως προς το είδος πτηνού που δηλώνουν].